Jak Wygląda Winny Pies?

2023 Autor: Molly Page | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-11-27 22:51

Antropomorfizm przypisuje ludzkie właściwości temu, kim lub czym nie jest. Przez wiele lat Hollywood przedstawiało zachowanie psów zgodnie z ludzkimi prawami moralności i etyki. Na przykład Lassie ratuje królika przed śmiercią, Benji rozwiązuje przestępstwo, a Rin Tin Tin chroni fort przed złodziejami. Te filmy o zwierzętach są bardzo interesujące, a aktorzy zwierzęcy są niezwykle dobrze wyszkoleni, ale filmy te fałszywie przedstawiają zdolność psa do myślenia i rozumowania.

W wyniku tych filmów wielu właścicieli psów zostaje rozczarowanych swoimi zwierzętami. Osoba nieprzeszkolona bardzo często oczekuje od swojego psa tego, czego pies w zasadzie nie jest w stanie zrobić. Taka osoba, nawet trenując swojego psa, robi to niekonsekwentnie i zdezorientowana, co skutkuje powolną nauką i zawodnym posłuszeństwem. To często prowadzi do pojawienia się naprawdę złośliwych, głupich i upartych psów. Ale to nie wina psów, tylko ich właścicieli. Ilekroć próbujesz ocenić zachowanie psa za pomocą ludzkiego światopoglądu, szkodzisz mu.

Wygrywają ci, którzy starają się zrozumieć swoje psy. Tragedia nie polega na tym, że jesteś antropomorfistą, tragedia polega na tym, że mając psa, nie próbujesz go zrozumieć.

Niektóre aspekty antropomorfizmu są nieszkodliwe, a nawet przyjemne. Na przykład podarowanie swojemu psu świątecznej kolacji na urodziny lub prezentowanie zabawki na Boże Narodzenie. I to świetnie. Chcę, żeby właściciele uważali na antropomorfizm, zwłaszcza jeśli chodzi o wychowanie psa. Na przykład właściciele często uspokajają się, gdy widzą „wyraz winy” na twarzy swojego psa, że pies „wie”, że jest on winny i co jest winne. Ale … pies nie wie i nie może wiedzieć, że są jej urodziny lub święta.

Jest inny dobry przykład antropomorfizmu. Wielu właścicieli, zwłaszcza młodych psów, twierdzi, że ich psy bardzo lubią żuć wszystko. Często podchodzą do mnie sfrustrowani właściciele, którzy narzekają, że ich psy żują meble, dywaniki, buty itp. Jednocześnie mówią, że próbowali wszystkiego, ale nic nie pomaga. „On wie, co zrobił źle” - narzekają. Na pytanie, co zrobili, żeby poprawić zachowanie psa, odpowiadają: „Zbeształem go i szturchnąłem nos w rzeczy, które żuł. Powiedziałem mu, że źle się zachowuje i dałem mu lanie zwiniętą gazetą.

Ta procedura jest zwykle powtarzana wiele razy, ponieważ pies nadal niszczy rzeczy. Jedyne, czego chce właściciel, to to, że pies, gryząc wszystko pod jego nieobecność, kiedy się pojawia, zmywa się pod najbliższym łóżkiem. Niektóre psy mogą nawet stać przed właścicielem i mieć okropny „wyraz winy” na twarzy. Wtedy właściciel co jakiś czas wróci do domu i nie znajdzie bałaganu. Właściciel będzie szczęśliwy i chwalił siebie i psa. Pies w naturalny sposób zareaguje na pochwałę właściciela radosnym zachowaniem i merdającym ogonem.

Takie zachowanie psa wzmacnia niestety opinię właściciela, że pies „rozumiał, kiedy jest zły, a kiedy jest dobry”. „Robi to z krzywdy” - myśli właścicielka lub: „Zrozumie wszystko, bo jest równie mądra jak ja”. Ale takie stwierdzenia są oparte na ludzkich emocjach i ludzkim światopoglądzie. A tacy właściciele to antropomorfi. Analizują wszystko z punktu widzenia ludzkiego doświadczenia pod kątem wartości ludzkich.

Jaki jest więc światopogląd psów? Pamiętam Jasona, mojego setera irlandzkiego, który był jednym z moich najlepszych nauczycieli. Miał dwa lata, kiedy zdobył swój pierwszy dyplom psa do towarzystwa i został uznany za najlepszego zjadacza śmieci w Ameryce. Wtedy poczułem pierwsze oznaki antropomorfizmu. Pod każdym względem Jason był „dobrym psem”, ale pewnego dnia zobaczyliśmy, jak występował z nim profesjonalny trener i jego pies ze stanu Nowy Jork i byliśmy zdumieni.

Po pokazach demonstracyjnych trener udzielił krótkiej sesji pytań i odpowiedzi. Wiele osób pytało. „Jak nauczyć psa podchodzić na polecenie?”, „Jak odzwyczaić szczeniaka od kradzieży?”, „Jak odzwyczaić psa, aby skakał na mnie i na ludzi?” Na koniec zadałem pytanie: „Jak mogę powstrzymać mojego setera przed kopaniem w koszu na śmieci?”

„Złap go, kiedy wejdzie do wiadra i popraw jego zachowanie” - odpowiedział trener.

„Robiłem to kilka razy”, odpowiedziałem, „teraz on nie dotyka kosza, kiedy jestem w domu. Ale on nadal źle się zachowuje, kiedy mnie nie ma, I zabij mnie, ale wie, że nie można tego zrobić."

„Kiedy po raz pierwszy zaczął komunikować się ze śmietnikiem” - kontynuowałem - „kiedy wróciłem do domu, znalazłem śmieci porozrzucane po podłodze w kuchni. Znajdowałem psa, gdziekolwiek się chował, i wciągałem go do kuchni. Powiedziałem jej: „Zły pies!” I wsadziłem nos do kosza. Jason był bardzo zdenerwowany i wyglądał na winnego. Wydawało mi się, że rozumiał, za co go karano, ale nadal znęcał się! Czasami nie zachowywał się źle i zawsze go za to chwaliłem. Jestem pewien, że wie, żeby nie wspinać się do kosza na śmieci, bo kiedy wracam do domu, chowa się przede mną, chyba że na podłodze jest bałagan. Kiedy podłoga jest uporządkowana, wita mnie z radością i szczęściem. Jest chuliganem tylko z powodu uporu."