Złote Kolory Kotów I Ich Podłoże Genetyczne

Spisu treści:

Złote Kolory Kotów I Ich Podłoże Genetyczne
Złote Kolory Kotów I Ich Podłoże Genetyczne

Wideo: Złote Kolory Kotów I Ich Podłoże Genetyczne

Wideo: Złote Kolory Kotów I Ich Podłoże Genetyczne
Wideo: Złota Piątka: Najpiękniejsze rasy kotów! 2024, Marzec
Anonim

Tygrysie, łaciate, marmurkowe koty o złotym odcieniu, nie, nie, i występują w populacjach miejskich i wiejskich w różnych krajach. Jednak przez długi czas takie koty wymykały się spojrzeniu felinologów, choćby dlatego, że kolor, który nie został doprowadzony do perfekcji przez celową selekcję, nie różnił się ciepłą i soczystą gamą charakterystyczną dla współczesnego „złota”.

Nawet teraz, gdy złote kolory wkroczyły na szczyt mody, a każdy klub chce się pochwalić posiadaniem takich kotów, na wystawach nierzadko pojawiają się „złocone” koty, których kolor jeszcze nie rozwinął się. Innymi słowy, nie wszystko, co się świeci, to złoto.

Co wtedy? Pierwszy i główny znak koloru: od 1/2 (złote pręgowane) do 2/3 (cieniowane na złoto) lub 7/8 (szynszyle) każdego straży i włosów pokrywających w jasnej lub jasnej morelowej ciepłej tonacji. Odcienie tego tonu w różnych częściach ciała kota mogą się różnić, ale w żadnym wypadku nie powinny zmieniać się w matowe, szarawe kolory. Najczęstszym (żeby nie powiedzieć przyjemnym) dodatkiem do koloru złotych pręgowanych i cieniowanych są szczątkowe pręgi tykające na zafarbowanej ciemnej części włosków ochronnych, które albo „rozmazują” wzór (u pręgowanych), albo nadają kolorowi niechlujny wygląd (w cieniowanych). Ten niedobór jest tak powszechny, że uważa się go za prawie normalny.

Szynszyla brytyjska krótkowłosa złota, fot
Szynszyla brytyjska krótkowłosa złota, fot

Bardzo często występują u kotów odmiany kolorystyczne, pośrednie między złotymi a zwykłymi czarnymi pręgami: sierść straży takich zwierząt jest farbowana na „złoto”, ale podszerstek jest szary. Zwykle oczy tych osób nie osiągają szmaragdowozielonego koloru charakterystycznego dla złotych kolorów.

Wśród złotych kotów z wzorem (pręgowany) występuje inna odmiana złotego koloru, gdy zarówno podszerstek jest złoty, jak i tło markizy silnie złocone, ale włos okrywowy we wzorze jest przyciemniony prawie do nasady. Nawiasem mówiąc, koty tego typu nigdy nie mają we wzorze tykających pasków, a faktyczne „złoto” jest intensywne, prawie miedziane. Niestety próbka tego typu kotów jest niezwykle mała.

Tak więc wśród złotych kolorów można wyróżnić co najmniej trzy różne typy, a także wszystkie opcje przejścia między nimi.

Jak złote koty zapisały się w historii felinologii?Po raz pierwszy otrzymano miot złotych szynszyli od rodziców srebrnych szynszyli. Takie przypadki nie są rzadkością nawet teraz. Hodowcy od razu zainteresowali się nowym spektakularnym umaszczeniem, aw pierwszych latach jego istnienia wyhodowano złote szynszyle oraz srebrne. Od tego czasu zakorzeniły się dwa uprzedzenia: po pierwsze, tylko Persowie są złotymi, a tylko szynszyle lub cieniowane (ale nie pręgowane), a po drugie, o złotym kolorze decyduje obecność tego samego pół-dominującego genu inhibitora (symbol genetyczny I), który zapewnia srebrzyste kolory szynszyli, cieniowanych kotów, srebrnych pręgowanych i dymnych kotów. Homozygoty recesywnego allelu tego samego genu - I - są zdolne do wytwarzania tylko zwykłych czarnych pręgowanych lub monochromatycznych osobników. Uważano, że zgodnie z mechanizmem działania gen I jest inhibitorem melaniny, czylizapobiega syntezie i gromadzeniu się we włosach granulek pigmentu, zarówno czarnego (eumelanina), jak i żółtego (feomelanina). Zatem włosy, z wyjątkiem najwcześniej wyrośniętej części, czyli końcówki, pozostają bezbarwne (białe) pod wpływem genu inhibitora. Nie udało się jednak wytłumaczyć wszystkich wariacji kolorystycznych uzyskanych w skali srebrno-złotej pracą tylko jednego genu, nawet jeśli był on pół-dominujący. Dlatego też genetycy-hodowcy wysunęli założenie o genach rufizmu - czyli grupie genów, które zapewniają dodatkową syntezę żółtego barwnika - feomelaniny. Ale nawet to zbyt niejasne założenie nie zostało uznane za zadowalające.pod wpływem genu inhibitora pozostają niebarwione (białe). Nie udało się jednak wytłumaczyć wszystkich wariacji kolorystycznych uzyskanych w skali srebrno-złotej pracą tylko jednego genu, nawet jeśli był on pół-dominujący. Dlatego też genetycy-hodowcy wysunęli założenie o genach rufizmu - czyli grupie genów, które zapewniają dodatkową syntezę żółtego barwnika - feomelaniny. Ale nawet to zbyt niejasne założenie nie zostało uznane za zadowalające.pod wpływem genu inhibitora pozostają niebarwione (białe). Nie udało się jednak wytłumaczyć wszystkich wariacji kolorystycznych uzyskanych w skali srebrno-złotej pracą tylko jednego genu, nawet jeśli był on pół-dominujący. Dlatego też genetycy-hodowcy wysunęli założenie o genach rufizmu - czyli grupie genów, które zapewniają dodatkową syntezę żółtego barwnika - feomelaniny. Ale nawet to zbyt niejasne założenie nie zostało uznane za zadowalające. Ale nawet to zbyt niejasne założenie nie zostało uznane za zadowalające. Ale nawet to zbyt niejasne założenie nie zostało uznane za zadowalające.

Szynszyla brytyjska krótkowłosa złota, fot
Szynszyla brytyjska krótkowłosa złota, fot

Co więcej, po perskich złotych szynszylach zaczęły szybko pojawiać się złoci Europejczycy, złote syberyjczycy, a nie tylko cieniowani, ale także koty z wzorem. (Najwyraźniej złote koty brytyjskie nie zostały „odkryte”, ale „stworzone” z mieszanki odpowiednich Persów.) Kontynuowano poszukiwania genów odpowiedzialnych za tak uwodzicielski kolor.

Badacze zwrócili przede wszystkim uwagę na „szeregi babilońskie”, czyli podobieństwa mutacji kolorystycznych w różnych grupach zwierząt. Na przykład koty syjamskie, króliki himalajskie i myszy akromelanistyczne mają kolor określony genetycznie w ten sam sposób. Zgodnie z tym prawem równoległości dominujący gen „szerokopasmowy” wb, występujący u niektórych gryzoni, został nominowany do roli kandydatów na geny o złotym kolorze.

Dwukolory rodzą się z dwukolorów
Dwukolory rodzą się z dwukolorów

Powiązany artykuł Dwukolory rodzą się z dwukolorów

Pod wpływem tego genu u podstawy włosa tworzy się szeroki żółty pasek, a zwierzę nabiera złotego koloru. W przypadku działania normalnego allelu genu wb uzyskuje się zwykły czarny pręgowany, ale jeśli do tego tła genetycznego doda się gen inhibitora, powstaje srebrzysty pręgowany. Kiedy allele I i Wb są skoncentrowane w tym samym organizmie, tworzą się srebrzyste lub cieniowane szynszyle.

gumka do mazania

Inna hipoteza, również oparta na równoległości kolorów, głosi, że koty mają gen „złotej aguti” (genetyczny symbol Ay), który jest charakterystyczny dla psów i myszy. U większości ssaków, dobrze zbadanych genetycznie, kompleks agouti reprezentowany jest nie tylko przez dwa allele, czyli znane u kotów warianty genów (A agouti i a - nonaguti), ale całą serię alleli. Na przykład tak zwany „sobolowy” kolor psów jest ściśle powiązany z działaniem allelu „złotej agouti” i polega na żółtym zabarwieniu sierści (z wyjątkiem ciemnych końcówek). Jeśli wychodzimy z założenia o obecności tego samego genu u kotów, to dalsze rozumowanie na temat tworzenia się srebrno-złotego zakresu kolorów będzie podobne do opisanych powyżej, z tą różnicą, że zwykły czynnik agouti A zajmie miejsce hipotetycznego recesywnego wb.że obecnie najpowszechniejsze teorie bigeniczne kolorów złotego i srebrnego, czyli oparte na dwóch odrębnych loci (lub kompleksach genetycznych).

Zalecane: