Spisu treści:
Wideo: Koń Andaluzyjski
2024 Autor: Molly Page | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:32
Konie andaluzyjskie (koń andaluzyjski) wywodzą się z wysuszonego gorącym słońcem regionu andaluzyjskiego w południowej Hiszpanii, niedaleko wybrzeża Afryki Północnej.
Wspólnie konie Półwyspu Iberyjskiego nazywano koniami iberyjskimi, nazywano je także hiszpańskimi, andaluzyjskimi i luzytańskimi. Niecałe sześćdziesiąt lat temu dokonano podziału na konie andaluzyjskie i luzytańskie. Teraz Hiszpanie klasyfikują swoje konie jako andaluzyjskie (Pure Spanish Horse lub PRE) i prowadzą własną księgę hodowlaną.
Chociaż jest to niewątpliwie rasa starożytna, jej korzenie są nieznane. Istnieją co najmniej trzy opinie na temat pochodzenia tej rasy. Najbardziej prawdopodobna opinia jest następująca. Kiedy muzułmanie najechali ze swoimi końmi Hiszpanię w 711 r., Zamieszkiwane były tam już konie domowe, które swoim wyglądem prawdopodobnie przypominały prymitywne sorraias, które nadal można spotkać w Portugalii. Te konie najprawdopodobniej zostały później skrzyżowane z muzułmańskimi końmi rasy berberyjskiej, które sprowadzili licznie do Hiszpanii.
W XVII i XVIII wieku hiszpański rząd zachęcał do krzyżowania andaluzyjczyków z lokalnymi ogierami o bardzo grubej i ciężkiej budowie w celu uzyskania większego konia. Ale niekontrolowany wlew miejscowej krwi prawie całkowicie zrujnował rasę, gdyby nie interwencja mnichów z zakonu kartuzów. Zaczęli odradzać i hodować czyste konie andaluzyjskie w swojej stadninie w Jerez de la Frontier, która do dziś jest głównym ośrodkiem hodowli koni, obok Kordoby i Sewilli. Pod koniec XV wieku rasa ta zaczęła być hodowana w kilku hiszpańskich klasztorach. Mnisi byli doskonałymi hodowcami i trenerami koni i utrzymywali w czystości krew swoich koni.
Powiązany artykuł Najpopularniejsze nazwy koni i kuców
Hiszpański rząd przez 100 lat zakazał wywozu koni czystej krwi andaluzyjskiej, których było bardzo mało. Zakaz ten został ostatecznie zniesiony w 1960 roku, po czym konie andaluzyjskie zaczęły pojawiać się w Europie i Ameryce.
Niektórzy badacze uważają, że koń iberyjski krążył między 4000 a 3000 pne. Kiedy Fenicjanie przybyli do Iberii w 2000 roku pne, a Grecy w 1000 pne, kawaleria iberyjska była już potężnym wrogiem, a koń iberyjski nie miał sobie równych na polu bitwy. Homer wspomina o koniu iberyjskim w swojej Iliadzie, napisanej około 1100 roku pne. Słynny grecki kawalerzysta Ksenofont chwalił „utalentowane konie iberyjskie” i ich rolę w podboju Aten przez Spartę około 450 rpne. Hannibal pokonał rzymskich zdobywców z pomocą iberyjskiej kawalerii w drugiej wojnie punickiej (218-201 pne). Wartość militarna konia iberyjskiego była również przydatna dla Wilhelma Zdobywcy, pod którego siodłem koń iberyjski znajdował się w bitwie pod Hastings w 1066 roku. Nazywany „wyższym koniem wojennym”Iberyjczyk był również dobrze znany ze swojego miłego i łatwowiernego charakteru.
Kiedy ciężko uzbrojeni rycerze stali się główną armią, Andaluzyjczyk szybko stracił pozycję popularnego konia bojowego. Jednak po wynalezieniu broni palnej koń andaluzyjski ponownie stał się wyborem monarchów i oficerów kawalerii. W Europie koń andaluzyjski stał się ulubionym koniem szlachetnych dżentelmenów i jeźdźców, takich jak książę Newcastle, który napisał w XVII wieku: „Przy właściwym wyborze jest to najszlachetniejszy i najpiękniejszy koń na świecie. Jest szybki, odważny, łatwy do nauczenia. Ma dumny kłus, wysoki galop. To najlepszy koń dla króla w dniach jego triumfu."
Wkrótce koń andaluzyjski stał się „królewskim koniem Europy”. W całej Europie powstały duże akademie jeździeckie, w tym w Austrii, Francji, Włoszech i Niemczech. W tych akademiach zaczęły się rozwijać szkolenia i wyższa szkoła jeździecka. A koń andaluzyjski stał się ulubieńcem tych akademii ze względu na impulsywność, elegancki ruch i kocią grację.
Rasa osiągnęła swój największy rozkwit w XVI-XVIII wieku, kiedy ucieleśniała ideał konia ujeżdżeniowego. W 1832 roku epidemia zniszczyła większość koni w Hiszpanii. W klasztorze Cartuja przetrwało tylko małe stado andaluzyjczyków.
Nie ma wątpliwości, że rasa ta wywarła ogromny wpływ na rozwój wielu ras. W Europie widzimy to na przykładzie takich ras jak Lipizzan, Cladrubs, Frederiksborg, Oldenburg, Ost-Friesian, Holstein, Frisian itp., Aw Ameryce - Quarter i Criollo.
Wysokość konia andaluzyjskiego waha się od 152 do 154 cm, maść przeważnie biała lub gniada. Długość skośna - 160, obwód klatki piersiowej - 176, obwód śródręcza - 19 cm Waga w relacji pełnej około 400 kg.
Budowa ciała: piękna głowa z szerokim czołem, często wypukłym profilem i dużymi wyrazistymi oczami; stosunkowo długa i mocna, ale elegancka szyja z wysokim wyjściem; niewyraźny kłąb; krótkie, mocne ciało z szeroką klatką piersiową i obszernymi żebrami; zad bardzo szeroki, zaokrąglony ze stosunkowo nisko osadzonym ogonem; eleganckie kończyny średniej długości; długa i bardzo gruba grzywa i ogon.
Powiązany artykuł Koń pełnej krwi arabskiej
Typowy dla konia andaluzyjskiego jest bardzo elegancki, niski chwyt zwany paso de andatura, ruch szybkim krokiem, często używany podczas parad i ceremonii.
Rasa koni andaluzyjskich ma dumny, ale dający się trenować temperament. Jest wrażliwa i zdecydowanie inteligentna, wrażliwa, empatyczna i szybko się uczy, gdy szanuje się ją i troszczy się o nią.
Na początku wieku liczba koni andaluzyjskich spadła, ale dziś andaluzyjczyk jest znany na całym świecie jako doskonały koń jeździecki
Koń andaluzyjski to jedna z najbardziej eleganckich ras na świecie. Ze swoją wysoką sylwetką, dużym krokiem, zwinnością i przyjemnym charakterem, Andaluzyjczyk jest wyjątkowym, wszechstronnym koniem jeździeckim, który dobrze radzi sobie w zawodach ujeżdżeniowych. Jej występ cieszy oko również podczas corocznych kolorowych andaluzyjskich festiwali.
Główną hodowlą koni andaluzyjskich jest stadnina wojskowa Jerez de la Frontera w Andaluzji.
Powiązany artykuł Lista ras koni i kuców od A do Z
Dziś koń andaluzyjski pokazuje nam swoją niesamowitą wszechstronność, którą nosił przez wieki. Nieodłączne cechy rasy andaluzyjskiej, takie jak siła, atletyzm, impulsywność i dobry temperament, są nadal podstawowymi cechami tej rasy. Ten koń jest używany w ujeżdżeniu, skokach przez przeszkody, powożeniu - zarówno rekreacyjnym, jak i sportowym, jeździe terenowym, klasycznym i westernowym. To także niezrównany koń pokazowy. W Hiszpanii i Portugalii Andaluzyjczyk wykazuje niezwykłą odwagę, zwinność i pomysłowość w obliczu wściekłego byka na arenie. Oczywiście nie możemy zapominać, że Andaluzyjczyk, z całą swoją miłością do ludzi, jest wspaniałym koniem rodzinnym. Ale gdziekolwiek Andaluzyjczyk jest i cokolwiek robi, zawsze pokazuje swoją dumę,temperament zdolny do uczenia się, za który został nagrodzony …
6 faktów na temat koni andaluzyjskich:
1. Prawdziwego konia andaluzyjskiego można od razu rozpoznać po wysokim kroku, płynności oraz impulsie kłusa i galopu.
2. Około 75 procent koni andaluzyjskich jest siwych, z końmi ciemno-kasztanowymi i czarnymi.
3. Krzyżowanie andaluzyjczyków z arabami dało hiszpańsko-arabskiemu uznaniu w 1986 roku w Hiszpanii odrębną rasę.
4. Konie pełnej krwi andaluzyjskiej mają wzrost od 143 do 162 cm, średnio 152 cm
5. Z krwią koni andaluzyjskich wyhodowano następujące rasy: Lipizzan (Słowenia), Frederiksborg i Knabstrupper (Dania), Frisians (Holandia), cladrubs (Czechy) i wiele innych.
6. Koszt koni andaluzyjskich zaczyna się od 4 tys. Dolarów (za źrebaka poniżej jednego roku życia). Czterolatek może kosztować nawet 10 000 USD, podczas gdy wysokiej klasy ogier nawet 25 000 USD. Oczywiście są to przybliżone liczby. W 1999 roku czempion rasy został sprzedany do Stanów Zjednoczonych za 180 000 dolarów.
Zalecane:
Jakiego Koloru Jest Koń?
Przed powszechnym wprowadzeniem do życia ludzi różnych maszyn koń odegrał ogromną rolę w historii ludów zamieszkujących Rosję. Do połowy XIX wieku. hodowla koni była jedną z najważniejszych gałęzi rosyjskiej gospodarki. Dziś mieszkaniec miasta może zobaczyć konia tylko na hipodromie lub jeździć na turystach i dzieciach podczas miejskich wakacji. Terminy związane z k
Koń łotewski
Koń łotewski to rasa koni pociągowych wyhodowanych na Łotwie. Został zatwierdzony jako niezależny w 1952 roku. W hodowli stosowano metody chłonności i krzyżowania reprodukcyjnego lokalnych koni typu północnego lasu z producentami ras hanowerskich, oldenburskich i innych.Istniej
Koń Jutlandzki (duński Ciężki Projekt)
Koń jutlandzki , czyli duński ( koń jutlandzki) - rasa koni pociągowych, podobnie jak Frederiksborg, pochodzi od starych koni duńskich i chłopskich, które z kolei wywodzą się od małego konia z epoki brązu. Jest to jedyny koń pociągowy wyhodowany w Jutlandii od czasów średniowiecza. Nazwany na cze
Białoruski Koń Uprząż
Białoruski koń uprzęży (białoruski koń uprzęży) wyhodowano na Białorusi metodą skomplikowanych krzyżowań reprodukcyjnych. Podstawą były lokalne konie leśne Polesia. Przez długi czas były ulepszane przez rasy Ardeny, Gudbrandsdal, północno-szwedzkie i inne rasy ważone. Najlepsze krzyżówki
Koń Estoński (Clipper)
Koń estoński ( koń estoński) lub Klepper (klepper estoński) - starożytny północny koń estoński powstał ponad 2800 lat temu z prymitywnego konia leśnego. Podróżnik Adam Bremen, który żył w XI wieku, napisał, że Estończycy są bogaci w złoto i dobre konie. Nazwa rasy „Klepper”