Orientacja U Psów I Innych Zwierząt

2023 Autor: Molly Page | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-11-27 22:51

W procesie wielowiekowej walki dzikich zwierząt o byt, przystosowując się do zmieniających się warunków środowiskowych, rozwinęły liczne odziedziczone umiejętności, które pozwalają im zdobywać pożywienie, uciekać przed wrogami, rozmnażać się i wychowywać potomstwo. Na podstawie genetycznie uwarunkowanych umiejętności (instynktów) u zwierząt podczas ich wychowania przez rodziców i życia w grupach (stada, stada itp.) Rozwijane są umiejętności warunkowe (odruchy) ułatwiające im codzienne życie.

Specyficznym przejawem tych instynktów i odruchów warunkowych jest zdolność zwierząt do dobrej orientacji w środowisku, do wykorzystywania różnych sygnałów (wzrokowych, węchowych itp.).

Zwierzęta, w tym psy, pod wpływem warunków stworzonych przez człowieka, choć przeszły znaczące zmiany, zachowały wiele umiejętności właściwych ich dzikim przodkom i aktywnie wykorzystują je w procesie życia.

W oparciu o instynkty i odruchy warunkowe budowany jest cały kompleksowy system wychowawczego, ogólnego, specjalnego szkolenia psów przewodników i ich wykorzystania do różnego rodzaju usług. Dlatego znajomość podstaw zachowania psów, ich zdolności do orientacji i sygnalizacji, rozwoju odruchów warunkowych jest niezbędnym warunkiem racjonalnego, prawidłowego traktowania psów, ich pomyślnego odchowu, edukacji, szkolenia i wykorzystania w służbie. Dla hodowców psów jest to nie tylko przydatne, ale także konieczne badanie, równolegle z zachowaniem psów, zachowań innych zwierząt, w tym dzikich, ponieważ bez tego nie można dogłębnie poznać pochodzenia umiejętności, które psy mają od urodzenia i są rozwijane w procesie życia, ich genetyczne korzenie, uwarunkowania określone określone działania (działania) psów podczas spotkań z innymi zwierzętami. Ta wiedza jest niezbędna dla opiekunów psów, trenerów i hodowców amatorów. Są szczególnie przydatne dla młodych mężczyzn przygotowujących się do służby z psami w oddziałach przygranicznych.

Zdolność zwierząt do poruszania się w kosmosie od dawna jest przedmiotem ludzkiego podziwu. Zdolność gołębi i innych ptaków do znalezienia swojego domu, powrotu do niego z dużych odległości, była niesamowita.

Nie tylko dorośli, ale także młode ptaki podróżujące bez przewodnictwa starych, doświadczonych osobników bez wątpienia znajdują zimowiska, choć nigdy ich tam nie były, a na wiosnę wracają do ojczyzny. Często robią to w warunkach słabej widoczności, przy bocznym wietrze, latając nad morzami i oceanami, gdzie w ogóle nie ma punktów orientacyjnych. Kierunki lotów są niezmienne W Nowej Zelandii wzniesiono pomnik kukułki, która według legendy wskazywała drogę na te wyspy podczas przelotów nad Morzem Tasmana.

Słynny podróżnik N. M. Przhevalsky opisał fakt, kiedy pies wrócił do domu drugiego dnia z odległości 200 km. Moskaliom przedstawiono kota z Ukrainy. Po półtora roku wróciła. Srebrno-czarny lis, który uciekł podczas transportu z pociągu nad jeziorem Bajkał, po przejechaniu co najmniej 1000 km powrócił na farmę w pobliżu stacji Borzya, gdzie mieszkała wcześniej. Zdolność do orientacji jest szczególnie rozwinięta u dzikich zwierząt. Gospodarstwa domowe też to mają. Podróżni, którzy zgubili się w zamieci, często pozostawali przy życiu, ufając koniowi, który sam trafił do mieszkania. Znany jest przypadek, gdy koń uciekł przed Kozakami stojącymi w Kijowie, wrócił na Ural, do swojej stadniny, gdzie się urodził i wychował. Niedźwiedzie polarne są czasami przenoszone na pływającym lodzie z Oceanu Arktycznego przez Cieśninę Beringa na południu i pływają wzdłuż wybrzeża Kamczatki. Pozostawiając topniejący lódniedźwiedź wraca do domu nie wzdłuż wybrzeża, wzdłuż którego pływał, ale w prostej linii przez półwysep Anadyr. Niedźwiedzie polarne przed porodem przybywają na wyspy Oceanu Arktycznego po lodzie oddalonym o setki kilometrów.

Czasami zwierzęta popełniają błędy podczas poruszania się po terenie. Na przykład w różnych latach w rejonie Kirowa polowano na takie ptaki jak drop, sęp płowy, drop i flamingi. Zdarzają się przypadki, gdy pardwa migrująca, wlatuje do morza, a następnie na brzegu znajduje ogromną liczbę zwłok. Znany jest przypadek znalezienia foki we wsi 13 km od morza. Podczas gdy cele migracji ptaków są w większości jasne, masowe migracje ssaków często uderzają pozorną bezsensownością.

Orientacji można się nauczyć na różne sposoby. Metoda dzwonienia jest bardzo powszechna. Korzystają również z obserwacji zewnętrznej w nocy za pomocą reflektorów i instalacji radarowych lekkich samolotów. Stosowana jest również ta metoda badania orientacji: ptaki i zwierzęta są łapane w pobliżu gniazda i wypuszczane w nieznanym obszarze, po uprzednim oznaczeniu. Zwierzęta wracają. Ta zdolność ptaków (w szczególności gołębi) była od dawna wykorzystywana przez człowieka do wysyłania pisemnych wiadomości. Wyniki eksperymentów są oceniane zgodnie z kierunkiem lotu po wypuszczeniu, poświęconym na to czasie i odsetkiem osób powracających.

U wypuszczanych ptaków niektóre lub inne analizatory są czasami wyłączane: przez wytępienie (całkowite usunięcie chirurgiczne) poszczególnych narządów, założenie różnych soczewek - mętnych, kolorowych itp. Doświadczalnie bada się zachowanie orientacji metodą okrągłej klatki z jednym centralnym i wieloma obwodowymi okonie. Podczas zaburzeń migracji ptaki wolą skakać w kierunku, w którym leciałyby po wypuszczeniu na wolność.